Zondag 21 februari 2021
We lopen vandaag kaart 15 en 16 uit het Noaberpad boekje. De vorige etappe hebben we in zijn geheel gelopen en dat was mij nét te veel, waardoor ik een (te) lange herstelperiode nodig heb i.v.m. mijn gezondheidsperikelen. Toen direct al besloten dat we deze etappe niet ineens zouden lopen en dat bleek een goed besluit.
Alsnog 16,5 km gelopen en 13 km gefietst.
De foto’s zijn aanklikbaar voor een groter formaat.
We hebben onze fietsen bij Foxel achergelaten en zijn doorgereden naar Ter Apel waar we de auto weer willen parkeren bij het klooster. Net als we daar naar de parkeerplaats rijden zien we een bekende lopen. Zij blijkt samen met een wandelvriendin ook deze route te gaan lopen en samen starten we onze wandeling. Aangezien wij onderweg ook nog geocaches zoeken en zij niet, scheiden onze wegen zich al snel, het was leuk elkaar weer te zien.
Wij gaan de cache zoeken en zij lopen verder, misschien zien we elkaar nog ergens onderweg…
Herman loopt ook nog even terug naar de auto omdat we onze waterflessen in de auto hebben laten liggen en met het te verwachten warme weer is dat niet handig. We vervolgen ons pad door het bos en langs de Ruiten Aa.
Het is wederom een mooie omgeving waar we doorheen lopen en een stuk verder lopen we langs het Ruiten Aa kanaal en zien we in de verte de kabelbaan al waarmee we het kanaal moeten oversteken. Een leuke ervaring, weer wat anders dan een trekpontje.
We lopen verder langs de bosrand en een mooi pad over een dijk.
We komen langs woningboerderij Redoute Barnflair, in de volksmond “De Batterij” genaamd en deze oude boerderij is hersteld en nu bewoond. Zeshoekig redoute, behorend tot de 1e linie van de Eems uit de tijd
De wallen zijn bijna verdwenen maar rondom het boerenerf zie je is de gracht nog herkenbaar.
In Barnflair bevinden zich de restanten van een in 1798 aangelegde redoute. Tijdens de aanvallen van Bommen Berend in de Eerste Münsterse oorlog was gebleken dat het gebied ten zuidoosten van Ter Apel moeilijk te verdedigen was, omdat het veengebied goeddeels was drooggevallen.
Na deze oorlog werd dan ook in 1666 een schans nabij Ter Apel gebouwd. In 1798 werd dit verdedigingswerk
uitgebreid met een redoute, een veldschans, in Barnflair. Bron: Wikipedia
Als we even later de brug over het Ter Apelkanaal overgaan zien we in het zijkanaal een bordje ‘douane’ wat ons er weer aan herinnert dat we ons dicht bij de Duitse grens bevinden.
We vervolgen ons pad en moeten even later hele lange rechte stukken door het land lopen maar eerst komen we langs een woning met een bijzonder hoekje voor wandelaars, nemen we aan gezien het bordje ‘ Wandelbankje Noaberpad’. We hebben dankbaar gebruik gemaakt van het bankje, in de zon een uit de wind, om onze boterham te eten en te genieten van het uitzicht alvorens het lange rechte stuk te gaan lopen.
Aan het eind van het rechte stuk lopen we verkeerd en komen zo bij bijenkasten uit waar we kijken en waarbij ik te dicht bij kwam waarschijnlijk in hun aanvliegroute of zo. Een aantal bijen raakte verstrikt in mijn ‘coronakapsel’ en het resulteerde in twee bijensteken bovenop mijn hoofd waarbij Herman moeite had om de bijen uit mijn haar te bevrijden.
We ontdekken waar we fout gelopen zijn, we hadden om een hek heen moeten lopen in plaats van rechtdoor en we hadden het pad aan de andere kant van het water moeten volgen.
Verderop langs de route komen we langs een tot kunstwerk omgebouwde restanten van een oude schans, nu genaamd ‘Fort voor het water’ bij Roswinkel.
Eenmaal in Foxel bij de fietsen hebben we toch 16,5 km gelopen een aantal caches gevonden en fietsen we de 13 km terug naar Ter Apel. Het was een prachtige dag waarbij we in vest of shirt konden lopen en fietsen.
Lees etappe 6 verder bij Foxel-Nieuw Dordrecht
Geef een reactie