Zondag 4 november
Vanmorgen weer alleen op stap, dit keer om een etappe van het Maarten van Rossumpad te lopen. Etappe 17 van Hattem naar Windesheim, alleen loop ik hem van Windesheim naar de IJsselbrug en vandaar weer terug naar huis.
Het Maarten van Rossumpad is vernoemd naar de 16e-eeuwse legeraanvoerder in dienst van de Hertog van Gelre, het gebied waar het pad doorheen loopt.
‘…die breede stroom’ met z’n ’mooie oude steden, vriendelijke dorpen, trotsche kastelen, fraaie buitens en bovenal rijke natuur….’ Zo beschreef Jac. P. Thijsse in 1916 de schoonheid van de IJssel en bijna honderd jaar later is de IJssel nog steeds één van de mooiste rivieren van Nederland. Langs de oevers van de rivier op de IJsseldijk en langs tichelgaten als getuige van jarenlange winning van klei voor de steenfabrieken, komt u uiteindelijk in Windesheim aan. De kerk heeft hier een opvallende vorm, die te verklaren is door de oorspronkelijke functie van het gebouw als brouwerij.
(bron: www.wandelnet.nl)
Als Herman me met de auto afgezet heeft bij de brug in Windesheim, kan ik aan mijn wandeling beginnen.
Eerst wandel ik door het dorp Windesheim. Als ik de spoorwegovergang gepasseerd ben zie ik even later aan de rechterkant de statige entree van het landgoed Windesheim. Aangezien dit privé-terrein is loop ik deze ingang voorbij en wat verderop via een andere ingang mag ik het landgoed betreden en de route vervolgen die hier door het bos loopt. Huis Windesheim zelf is in 1944 gebombardeerd, er rest slechts een ruïne. Aangezien ik hier al jaren niet meer geweest ben, loop ik een extra rondje over het landgoed. Het is nog steeds een mooi gebied met de kronkelige paden en de vijvers.
Windesheim is een landgoed van ongeveer 570 hectare gelegen nabij de gelijknamige kern in Overijssel, iets ten zuiden van Zwolle. Het terrein ligt op een oude stroomrug, met ten westen de rivier de IJssel en de uiterwaarden en ten oosten een laaggelegen komgebied. Zo’n 470 hectare van het landgoed is in gebruik als landbouwgebied.
Op het landgoed zijn diverse opstallen aanwezig. In het hart van het landgoed -de oude buiten- stond een hoofdgebouw waarvan nu enkel een ruïne resteert (de restanten van de bakstenen kelderverdieping van het voormalige hoofdgebouw). Nog wel aanwezig zijn de twee bouwhuizen, die symmetrisch met de restanten van het hoofdgebouw rond een voorplein gegroepeerd staan.
Verderop, zuidwestelijk van de bouwhuizen, staat een veeschuur met een overdekte mestopslag, die onlangs gerenoveerd is. Ten zuiden van het centrale deel met de oude buiten, bevinden zich voormalige dienstwoningen en een voormalige moestuin.
Elders op het landgoed, buiten het centrale deel, bevinden zich nog vijf boerderijen en twaalf woningen. (bron: www.landgoedwindesheim.nl)
Aan de achterkant verlaat ik het landgoed en volg ik het pad richting de IJssel. Onderweg passeer ik een soort van rustpunt waar men zich te goed kan doen aan een kop koffie of thee. Dan verder via de dijk langs de IJssel richting IJsselcentrale, of wat er van overgebleven is. De schoorstenen van het eens zo imposante complex zijn al verdwenen en ook een groot deel van het complex is al gesloopt.
Het is wel een heerlijk rustige wandeling zo met het uitzicht op de uiterwaarden en de IJssel, zeker met dit prachtige weer. De route volgt de langs IJssel en uiterwaarden slingerende dijk met mooie vergezichten.
Officieel eindigt deze etappe op de dijk bij Hattem, maar voor de ‘rode brug’ verlaat ik het pad en loop ik via het Engelse Werk en het centrum van Zwolle terug naar huis.
Deze etappe zou 12 km zijn, ik heb in totaal 17 km gelopen als ik thuis ben. Geen geocaches gedaan onderweg, maar gewoon genoten van de wandeling.
Geef een reactie