Dinsdag 18 februari 2020
Deze dag lopen we de route van etappe 26, de laatste etappe van het Pieterpad. Het zou nog 17 km zijn van Strabeek tot aan de Sint Pietersberg. Het is nog fris maar de zon schijnt al en het wordt weer een mooie dag!
Na een goed ontbijt in ons hotel vertrekken we rond halfnegen en lopen naar Strabeek om daar de route weer op te pakken en te beginnen aan onze laatste etappe. In Strabeek slaan we af en lopen al snel de bebouwing uit, heerlijk.
We genieten nu al van de mooi omgeving, de mooie uitzichten. We horen hier zelfs al een paar keer de koekoek en zien in de verte veel knaagsporen van bevers op bomen.
We lopen een stuk langs de Geul, door het mooie natuurgebied Ingendael en slaan dan af het bos in met op dat moment een mooi zicht op Kasteel Sint Gerlach.
Als we het bus weer uit komen op het plateau lopen we in Berg en komen langs de diepe mergelgroeve Blom, waar de tot 1999 mergel gewonnen werd maar wat nu een natuurgebied is en particulier eigendom.
Voorbij mergelgroeve Blom lopen we op het plateau Terblijt binnen, een nu zeer rustig dorp.
Voorbij Terblijt lopen we naar Bemelen en natuurgebied de Bemelerberg, een prachtige omgeving met krijtrotsen en groeves. De paden onderweg zijn hier en daar wel erg modderig, maar dat is niet verwonderlijk na alle regen die er gevallen is.
We komen ook langs veel tuynheggen, een bijzonder gezicht al die heggetjes. Het doet ons denken aan de stenen muurtjes in Engeland.
Tuunen is een vorm van heggenvlechten, die vroeger met name in Limburg erg populair was. Door middel van het in een levende heg verticaal invlechten van dood hout, ontstaat een vee-kerende vlechtheg, waar schaap noch kip doorheen kan.
Gevlochten heggen, hagen en houtwallen zijn erg belangrijk voor de kwaliteit van het landschap en de natuur. Allerlei vogels zoals de fitis, de geelgors en het winterkoninkje maken dankbaar gebruik van de dichte tuynhagen door zich er in te verschuilen en nesten te bouwen.
Ook voor het voorbestaan van inheemse planten, waaronder het mooie Bitterzoet, is de terugkeer van gevlochten heggen een uitkomst.
Bron en meer informatie en foto’s Vogelwerkgroep Bemelen.
Vervolgens lopen we tussen de velden door naar Maastricht.
We zien hier een hele groep houtduiven in het veld die opvliegen als we dichterbij komen.
We lopen de bebouwing binnen en lopen door de winkelstraten, een heel andere omgeving ineens.
Hier komen we ook langs Bever en bedenken we ineens dat Herman zijn pet gisteren in de trein heeft laten liggen en wellicht dat men hier bij Bever nog wel een op voorraad heeft. Herman legt uit om wat voor een pet het gaat en aangezien dat een uit de zomercollectie is, ligt die niet meer in de winkel. Na het voorraadsysteem geraadpleegd te hebben, wil de mevrouw wel kijken of er een bij de restanten van de zomercollectie op zolder te vinden is. Wij mogen intussen wel even plaatsnemen in de aan de leestafel en een kop koffie nemen. Heerlijk, een stoel en koffie…even later komt de mevrouw terug met een aantal petten waaronder degene die Herman bedoelt. Helemaal tevreden verlaten wij de winkel en vervolgens de route.
Als we even later wat rond staan te kijken met het boekje in de hand wordt ons enkele malen gevraagd of men ons kan helpen, vriendelijke mensen hier.
Er is een wijziging in de route, maar gelukkig hebben we de routewijziging geprint en meegenomen en vinden we zelf onze weg door Wijck in Maastricht en passeren het spoor onderlangs door de tunnel.
We steken de Maas over en lopen de leuke straatjes van het Jekerkwartier.
We bekijken de OLV-kerk en Mariakapel en lopen een pand binnen waar we binnenste van een molen ontdekken. We bekijken deze Bisschopsmolen en zien dat er naast de bakkerswinkel ook gelegenheid is om te lunchen en dat gaan we doen. We genieten van en heerlijke kop soep met vers brood uit de bakkerij, een leuke locatie!
Daarna verder door het Jekerdal naar het voormalig Fort St. Pieter. We lopen om het fort heen verder de Sint Pietersberg op en maken daar rond 16.00 uur de rondwandeling naar het eindpunt, het uitzichtplatform boven de ENCI-groeve en de Oehoe-vallei.
Tot 17.00 uur is het mogelijk om via een trap van 215 treden af te dalen in de groeve en de Oehoe-vallei. Dit ga ik niet meer doen met mijn pijnlijke knieën. Herman loopt wel naar beneden en ik blijf op het uitzichtplatform wachten.
In de groeve wordt geen mergel meer gewonnen, sinds 2017 is het officieel toegankelijk voor het publiek en is het overgedragen aan Natuurmonumenten (de natuurorganisatie waar wij al 40 jaar lid van zijn).
Een mooi eindpunt van het Pieterpad en tot onze verbazing zijn we hier helemaal alleen, wat een rust en dat zo dicht bij het centrum van Maastricht!
Tegen vijf uur lopen we de St. Pietersberg weer af op weg naar het station in Maastricht. Onderweg willen we nog ergens wat eten en het Piepenhoes aan de Maas leek ons wel een leuke locatie. Helaas is men al aan het opruimen omdat de zaak om zes uur sluit, dan maar wat anders zoeken.
We steken de Maas weer over en vinden vlakbij het station een Italiaans restaurant waar we heerlijk eten alvorens we de trein nemen naar Valkenburg, een treinritje van slechts 11 minuten. In Valkenburg kijken we nog naar een gelegenheid om nog wat te drinken, maar die zien we zo niet en we hebben geen fut meer om nog verder te zoeken en lopen terug naar ons hotel.
We hebben dan toch weer 30 km op de teller staan.
Het was een geweldige dag met een evenzo geweldige route, wat hebben we genoten van dit pad!
Geef een reactie