2023 Finland en Zweden week 3

Vervolg van week 2  2023 Finland en Zweden

En weer verder, wordt het vandaag Oulu of toch direct verder naar een meer rustige omgeving…

Week 3

Vrijdag 11 augustus 2023

Vanmorgen naar Oulu gereden en de auto in een ondergrondse parkeergarage gezet. Dat was nog even een rondje langs enkele parkeergarages want die van 2.00 meter durfden we toch niet aan met onze bus.

We vonden er een tot 2.80 hoog en wat voor één, het leek wel een bunker waar we inreden. Onder de grond bevinden zich gekleurde ‘parkeerstraten’ en een rotonde.
Het is wel goed opletten waar we eruit gaan om hier later de auto terug te kunnen vinden.
We staan precies onder het centrum geparkeerd en als we op straatniveau kijken we hier rond. We vinden enkele geocaches, bekijken de markthal, lopen een klein rondje via de bruggen over de eilandjes Pikkisaari en Kuusisaari en via Linansaari weer terug om vervolgens terug te lopen naar de auto.
Het is alweer meer dan genoeg geweest voor vandaag, eigenlijk hadden we nog de botanische tuin willen bezoeken en het wetenschapsmuseum, maar dat is dan maar voor een andere keer als we deze omgeving bezoeken.
Nu weer de stad uit en op naar de rust. We rijden weg 20 verder richting Kuusamo, maar slaan bij Taivalkoski af naar Posio en vinden daar onderweg een mooi overnachtingsplekje aan het water met zandstrandje. Hier blijven we staan vanavond. Wat een rust hier!
Overnachting gratis.

Wat onze deze reis is opgevallen is dat we helemaal geen Russen tegenkomen in tegenstelling tot andere jaren. Er zijn hier helemaal weinig toeristen nu we wat noordelijker komen. De vorige keer spraken we een Fin die mopperde dat de Russen zoveel grond en huizen kochten in Finland. Dit jaar hebben we nog geen enkele Russische auto gezien.

Zaterdag 12 augustus 2023
Vanmorgen worden we weer wakker met de zon die naar binnen schijnt, wederom mooi weer dus.
We rijden eerst verder naar Posio en gaan daar enkele caches doen waarvoor we een korte wandeling moeten maken. Bij een ervan vonden we een lege cachebehuizing, leek het, maar na een mailtje naar de maker van deze cache bleek dat we de oude cachebehuizing gevonden hebben en dat we nu wat anders moesten vinden. We zijn nog in de buurt dus we rijden even terug en vinden nu de cache wel.
De boodschappen doen we ook meteen maar hier in Posio, dan hebben we die buit ook binnen. Daarna rijden we verder naar Kuusamo en gaan onderweg op een rustig plekje aan het water eten.
Dan vervolgen we onze weg, kijken wat rond in Kuusamo, maar vinden hier verder niets waar we naar willen kijken en het is minder bijzonder dan in onze herinnering.  Verder dan maar richting Ruka en daar in Ruka rijden we naar boven, de ‘berg’ op naar Rukatunturi en willen daar de auto parkeren in de parkeergarage, maar hoe komen we daar binnen? De deuren zijn allemaal dicht. Dan blijkt dat als we er vlak voor staan dat de deur automatisch opengaat en we naar binnen kunnen rijden, je moet het allemaal maar weten. Dit is natuurlijk wintersportgebied en daar moeten de deuren in de winter niet de hele dag open blijven staan.
We kijken er wat rond in dit wintersportdorp en kijken bij de gondels en stoeltjeslift en stellen ons voor hoe dit er in de winter uit zal zien vol met gasten.
Ging het inrijden wat lastig, het uitrijden ging ook niet helemaal vlekkeloos. De automaat leek ons kaartje niet te pakken en met dit kaartje zonder te betalen eruit rijden lukte ook niet. Dan maar weer terug naar de automaat en nogmaals proberen, we proberen de Finse en Russische teksten te lezen die erop staan. We zoeken een telefoonnummer om te kunnen bellen, als ik ineens aan de zijkant van het apparaat een briefje zie hangen, ‘out of order’. Er blijkt aan de andere kant van de garage nog een automaat te staan en daar is het betalen van de verschuldigde € 1,50 zo gebeurd.
We kunnen er weer uit!
Verder gaat het naar beneden en terug naar de doorgaande weg en daarna nemen we de afslag naar Juuma, waar we op Camping Juuman Leirintäalue een mooi plekje vinden voor 20 euro zonder elektrisch. 

Zondag 13 augustus 2023
Na een nacht op deze heerlijk rustige camping gaan we vanmorgen toch verder.
Het kleine Berenpad hier in Oulanka National Park hebben we al eens gelopen en dat wordt voor mij nu toch niets.
We rijden de weg verder en slaan af naar Kiutaköngäs (ook in Oulanka). Hier parkeren we de auto en bekijken we het bezoekerscentrum om vervolgens hier een klein stukje te wandelen naar enkele geocaches, maar vooral naar de mooi kloof die hier is, prachtige natuur! We zien er ook weer de Taigagaai, een mooie vogel.

Rond de middag zijn we terug bij de auto en zoeken we een plekje om te eten en dat wordt aan het eind van de weg aan de andere kant van de kloof.
Daarna rijden we verder richting Salla en komen onderweg nog op een leuk plekje bij een parkeerplaats. Er staat een bijzonder uitzichtpunt en een nieuwe lange trap naar beneden waar de wandelroutes beginnen. Herman is naar beneden gelopen om te kijken waar het heen ging.

Bij Hautajärvi vinden we een geocache, dan blijkt dat die op de poolcirkel ligt. Hier is enkel een bescheiden bezoekerscentrum en geen toeristischcircus. We zijn hier dus op ‘Artic circle Hautajärvi’, het is hier heel erg rustig.
Via Salla rijden we verder en doen er nog een boodschap.
Dan wordt het langzaam tijd om uit te gaan kijken naar een overnachtingsplek, maar die zien we niet zo veel, tenminste niet een plek waar wij zouden willen overnachten en om er nu kilometers voor een zand/grindweg in te rijden hebben we ook geen zin in. De wegen die we inrijden komen steeds uit bij huizen.  We rijden verder naar KemiJärvi en kijken onderweg of er wat zou kunnen zijn. Er was wel een plekje maar daar vond ik het te somber.
Uiteindelijk vinden we een ruime plek op camping Kemijärvi, we betalen hier wel 28 euro zonder elektrisch. Ook hier zit de douche er gewoon bij, in heel Finland is dit zo tot nu toe. Omdat we geen elektrisch willen mogen we zelf kijken waar we gaan staan ook wel op het tentenveld. Dit is een mooi groot grasveld waar slechts 1 busje staat en daar vinden wij ook ons plekje, mooier dan op een rij tussen de grote campers en veel ruimer.

Voorbij Salla begon het te regenen en dat doet het zo nu en dan tot een uur of acht. Het is hier ook meteen een stuk frisser dus vanavond maar de lange broek aan.

Op het moment dat ik die schrijf zit Herman naar buiten te kijken naar een konijn op veld voor ons. Even later kijkt hij weer naar het veld en ziet nu een vos op het veld voor ons. Een foto maken lukte niet meer in het halfdonker.

Maandag 14 augustus 2023

Vanmorgen schijnt de zon weer en kunnen we weer in de korte broek buiten ontbijten.
Na het vertrek van de camping proberen we eerst twee caches te vinden in Kemijärvi, maar dit lukt niet.
We stoppen ermee en gaan boodschappen doen en rijden verder naar het noorden naar Luosto, maar na zo’n 16 km krijgen we een melding drukverlies bandenspanning linksachter gecontroleerd moet worden. Gestopt en gekeken, maar niets te zien. Voor de zekerheid teruggereden naar Kemijärvi om daar de spanning te controleren. Alles zou goed moeten zijn maar we krijgen de melding niet weg. Doorgereden naar de Toyota dealer Juhan Auto zo’n 200 meter verderop en gevraagd om even mee te kijken. Deze vriendelijke man wist, ook al is het een VW en geen Toyota, wat hij moest doen en deed het even voor. Gecontroleerd en dan opslaan en bevestigen.

Probleem lijkt opgelost en weer wat geleerd. Dit soort dingen hadden we nooit met onze oude Opel Zafira, auto’s hebben steeds meer technische snufjes.

Opnieuw op weg naar Luosto en net voor Vuostimo is een grote parkeerplaats en daar gaan we lunchen. Daarna verder en bij het bezoekerscentrum in Pryha stoppen we voor informatie en om hier de multi te doen die in het bezoekerscentrum blijkt te liggen.

We mogen hier voor één nacht op de parkeerplaats overnachten vóór de camping, maar dat lijkt ons niet echt wat en de camping ziet er ook niet uit. Zo’n grote wintersportcamping die nu gevuld is met lege caravans e.d. In geval van nood kunnen we hier op de parkeerplaats staan, maar we kijken eerst verder. We rijden naar Luosto om daar te kijken en een cache te doen, maar die vinden we niet. Dan rijden we terug en gaan naar de andere camping die we online gevonden hebben, het is een heel rustige camping waar, als wij aankomen, slechts 2 campers en 1 tent staan wel zijn de huisjes veelal bezet. Het sanitair is wat matig, maar we betalen hier ook maar 19 euro in tegenstelling tot andere campings van 30 euro of meer.  Verder een mooie plek aan het meer en beter dan die parkeerplaats langs die toch wel drukke weg.
Het is hier in het noorden duidelijk veel toeristischer geworden dan 10-20 jaar geleden.
Camping Orave / Pyhätunturi Kotakylä.

Dinsdag 15 augustus 2023
Vandaag is het de bedoeling om de amethistmijn te bezoeken.
De Lampivaara amethistmijn ligt op de top van een heuvel in het Pyhä-Luosto nationaal park. De Lampivaara mijn is de enige amethistmijn in Europa en uniek schijnt het door het feit dat ze bezoekers op de locatie toelaat.

We rijden dus vanmorgen eerst naar de parkeerplaats vanwaar we naar de ingang van de mijn moeten wandelen. Het is een mooie wandeling er naartoe, deels over planken. We  hadden al rekening gehouden met de tijd omdat we er om 11.00 uur moesten zijn voor de tour, die elk uur start. We komen er om 10.50 aan en kopen onze tickets, per persoon 24 euro! Duitsers die in onze groep zaten hadden jassen mee omdat het altijd koud is in een mijn, wij hadden lange broek en vesten aan gedaan.

     

Om 11 uur mogen we de gids volgen, via een lange trap de heuvel op en boven gekomen hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving! Nu mogen we de gids volgen een gebouwtje in en krijgen daar eerst 20 minuten uitleg over de mineralen en hoe er gezocht wordt, met een klein harkje en met de handen.

Dan gaan we de mijnschacht in, denken we. Ik heb toen ik bovenkwam nog getwijfeld of ik wel verder mee zou gaan na de wandeling en de trappen die ik net al op moest. We gaan er wel een trap af, en maar komen zo’n 10-15 meter lager het gebouwtje (de houten schacht) weer uit en daar mogen we dan nog zelf gaan zoeken naar stenen/mineralen in een afgezet gebied. De gids komt om beurten iedereen helpen en zorgt ervoor dat iedereen wel iets vindt dat meegenomen mag worden. Het is een openmijn werd gezegd waar de hele zomer gezocht en gevonden wordt, we hebben echter nergens iemand aan het werk gezien. Na afloop mochten we nog de shop in om een aandenken te kopen en daarna weer de trap af naar het café annex ticketshop.
We voelden ons wel een beetje bekocht en de ‘houten mijnschacht’ had wel een hoog Disney gehalte met olielampjes aan de muur.

De eerste keer dat we hier waren vonden we het te duur en we hadden beter ons gevoel kunnen volgen, maar ik heb ergens gelezen dat het toch wel bijzonder was…
We hebben wel een prachtig uitzicht gehad en een mooie wandeling.

Hierna rijden we door naar Luosto en lunchen daar op een mooi rustig plekje, het is inmiddels al begin van de middag en we willen hier nog de multi vinden war we gisteren naar zochten. Gisteravond heb ik een berichtje gestuurd aan de cache-eigenaar met de vraag wat we fout hadden en met de hint hebben we nu wel de juiste plek en vinden we de cache.

We hebben de vakantie ook al heel wat bosbessen geplukt en gegeten. De frambozen waren er alleen in het zuiden die hebben we hier al een tijdje  niet meer gezien. Kleine bosaardbeien hebben we ook nog niet veel gevonden, helaas.

Onderweg zien we weer een sneeuwhaas en we krijgen een heuse wolkbreuk, niet lang maar wel een heel hevige bui!

We rijden Luosto door en verder Soderkylä en Kittilä naar Sirkka en Levi, het is hier een en al wintersport. De camping waar we eerst heen wilden konden we niet vinden, een andere camping bij Sirkka ziet er aftands uit en vraagt 35 euro terwijl we online 20 euro hadden gelezen. We rijden dan toch maar naar Levilehto Apartments waar ook camper- en caravanplekken zijn. We gaan staan op een plekje dicht bij de receptie en het sanitairgebouw omdat we anders op een plek komen te staan waarbij we elke keer een flinke bult op en af moeten naar het sanitairgebouw. Sanitair is keurig schoon, de prijs is hier all-in. Dus inclusief gebruik, elektrisch, wasmachine/droger, sauna e.d. Duidelijk ingericht op campers en niet voor tenten. We betalen hier 28,50.

Woensdag 16 augustus 2023
We hebben wel gebruik gemaakt van die douche zowel gisteravond als vanmorgen heerlijk onder de douche geweest. Rustig aan gedaan want het regent toch pijpenstelen en slechts 14 graden vandaag.

We rijden eerst naar de skischansen van Levi om daar een webcam te doen. Dit soort geocaches zijn er niet veel meer en daarom leuk om te doen. We moeten naar een bepaalde plek gaan waar die camera staat en dan een schermafbeelding maken zo dat we er zelf bij op staan.
We hebben er nog wat rondgekeken, maar met dit weer zien die wintersportplekken er allemaal mistroostig uit.
We rijden verder binnendoor en doen onderweg zo nu en dan een cache. Ondanks de regen is het wel een mooi afwisselend landschap, wat opvalt is dat de bomen hier al veel kleiner zijn! 
Bij Enontekiö bekijken we het bezoekerscentrum en drinken koffie in het café. Als het even wat droger wordt gaan we de cache zoeken. Dan verder noordwaarts via weg 957 en bij Ketokoski met uitzicht op de rivier wat verlaat lunchen.

We rijden verder en bij Karesuando steken we over naar Zweden en volgen weg 99 naar het zuiden.  Dat blijkt een minder slim besluit, het is een slechte weg waar men op veel plekken mee aan het werk is en afgezien van mooie natuur is verder helemaal niets. Op die 70 km zijn we 2 auto’s tegengekomen en slechts een paar huizen hebben we gezien. We wilden in Zweden tanken maar dat lukt zo dus ook niet, pas bij Muodoslompolo zou een benzinepomp zijn, maar die blijkt er al lang niet meer te zijn. Er blijft weinig anders over dan Finland weer in te rijden en in het 12 km verderop gelegen Muonio te gaan tanken. We wilden in Zweden nog doorrijden naar Pajala, maar als we onderweg geen plekje vinden stoppen we bij Camping Rantalan Majat, viscamping aan de rivier langs weg 21 bij Kolari nog in Finland. Het is mooi geweest voor vandaag. Een kleine eenvoudige camping waarvoor we wel 30 euro betalen.
Bij de camping in Muonio leek de camping meer een camperplek langs de weg en kostte nog meer.  In de loop van de avond wordt het dan toch eindelijk droog.

Donderdag 17 augustus 2023
Vanmorgen was het inderdaad droog en brak de zon weer door. We verlaten de camping en rijden de weg verder naar Kolari om daar de cache bij het station te doen.

 

Het treinstation van Kolari is het meest noordelijke treinstation van Finland dat in gebruik is. In februari 1985 arriveerde de eerste passagierstrein in Kolari. Zowel het passagiers- als het goederenvervoer gaat via dit station en men kan ook met de auto op de trein hier naartoe vanuit Helsinki, Turku of Tampere.  
Het stationsgebouw is in 1998 voltooid en ontworpen door Ilpo Väisäsen en heeft de vorm van een hut.

Wij hebben met verwondering staan kijken naar de enorme hoeveelheid boomstammen die hier klaar ligt om vervoerd te worden.

 
Verder weer richting de grensovergang naar Zweden, maar eerst rijden we naar het weggetje ernaast. Dit is namelijk de oude weg naar de ferry zoals men eerder over moest steken. Nu wordt er alleen ’s winters als de rivier bevroren is nog gebruik gemaakt van deze mogelijkheid maar dan met sneeuwscooters.
Hier en bij vele andere mooie plekjes aan het water staat nu overal campingverbod.

Via de huidige brug rijden we Zweden weer in en rijden via Pajala waar we een cache doen bij een enorme houten uil op een sokkel, mooi gemaakt. We lopen hier nog de ICA binnen voor een boodschap en rijden  dan het plaatsje uit.

Niet veel verder worden we tegengehouden voor een politiecontrole, Herman was al bang dat hij toch iets te hard had gereden, maar gelukkig bleek dat niet het geval en was het een snelheids,- rijbewijs-, en alcoholcontrole te zijn. Dat zat dus wel snor.
Het was toch even schrikken, we herinneren ons dan direct de 11 kilometer te hard in Zweden, ook dat we net een plaatsje uitreden, 425 euro boete binnen 14 dagen te betalen op het postkantoor, dat was in de tijd dat we nog geen cruise control hadden.
Weer wat verder kijken we bij het vliegveld van Pajal, een klein vliegveldje waar rond de verkeerstoren de kerstverlichting nog hangt, een apart gezicht.
Onderweg vloog er nog een notenkraker voor de auto langs, verder bekijken we nog een hembygsgård.

In Gällevare bekijken we het stationsgebouw, dat zou in Jugendstil-stijl gebouwd zijn, maar het valt ons wat tegen, we vinden het niet zo bijzonder. Wat we wel  bijzonder vinden is het grote aantal backpackers dat we hier ineens zien, ze lijken van alle kanten op het station af te komen.

Wij gaan verder naar het zuiden via kleinere wegen en lunchen onderweg aan een rivier en rijden dan verder en vinden een mooie overnachtingsplek met kampvuurplek aan het water ten zuiden van Jokkmokk.

Wordt vervolgd…
 

Lees verder bij week 4