Het is vandaag prachtig winterweer en we gaan wandelen. We kiezen een Klompenpad een rondwandeling waarbij we weer uitkomen bij het beginpunt. We kiezen in verband met het hoge water maar een pad in een bosrijke omgeving en zandgrond, het Sonnevanckpad.
De foto’s zijn aanklikbaar voor een groter formaat.
Woensdag 10 januari 2024
We parkeren de auto op de parkeerplaats bij de start van het Klompenpad en gaan aan de wandel. Onze wandeling start bij zorginstelling Sonnevanck, een voormalige tbc-sanatorium. Het is fris maar zonnig weer en hier in de bossen voelen we de koude wind niet, dat scheelt een stuk.
Wat de bedoelde looprichting is weten we niet, maar wij lopen de route zo dat we niet steeds tegen de zon in hoeven te kijken.
Het eerste deel in het Harderwijker bos waren veel werkzaamheden en zagen we stapels hout klaarliggen. Altijd een bijzonder gezicht al die boomstammen zo opgestapeld.
Dan zien we het pompstation van Vitens een bijzonder, onder architectuur gebouwde constructie van cortenstaal.
We wandelen verder en komen langs de watertoren op de Galgenberg. De Galgenberg dankt zijn naam aan het feit dat tot in de late middeleeuwen de lijken van misdadigers hier werden opgehangen ter afschrikking en waarschuwing. De executies werden uitgevoerd in de stad zelf. De lichamen liet men hangen ter afschrikking van snoodaards die daar langs kwamen op weg naar Harderwijk. De watertoren is gebouwd in 1895 en heeft een hoogte van 16 meter met vroeger een waterreservoir van 336 m³. De gedrongen vorm komt doordat hij op de Galgenberg gebouwd is die zelf al 37 meter hoog is, zodat veel hoger bouwen niet nodig was om druk te leveren.
Via de Beekhuizerweg lopen we naar het Beekhuizerzand, de zandverstuiving. Een mooi gebied waar we ook even op het bankje gaan zitten om iets te eten, maar koud dat het hier is zo vol in de wind! Dus maar snel weer verder.
Weer een stuk door een mooi stuk bos waar het nog steeds rustig is.
Als laatste bezoeken we de oude begraafplaats, deze begraafplaats uit 1922 behoorde bij het sanatorium en ligt in een licht glooiend boslandschap. Het is de enige begraafplaats bij een sanatorium in Nederland.
Onder de tbc-patiënten was het sterftecijfer hoog en niet alle patiënten werden in hun woonplaats begraven. Vaak was daar geen geld voor, soms was het de wens van de (oud)patiënt, en ook personeel, om hier begraven te worden. De laatste bijzetting dateert van 1997. In totaal zijn er 66 personen begraven. Dit gemeentelijk monument bestaat uit een aantal secties. Rechts van de ingang liggen de patiënten met een nummer of steen, links een gedeelte met sparren waartussen ook graven te vinden zijn. Tegen de achterzijde liggen personeelsleden en leidinggevenden van Sonnevanck.
Ook al is het geen echt klompenpad zoals andere klompenpaden, een mooi wandeling was het wel. Totaal gelopen 11 km.
Geef een reactie