2017 Ameland 19 en 20 februari

Zondag 19 februari
We wilden eigenlijk verder met het Pieterpad, maar met de hotelbon die we hebben en die zijn einddatum nadert, lag er geen hotel op onze route. Vandaar dat we op het laatste moment besloten hebben om een nachtje naar Ameland te gaan, het is het enige Waddeneiland waar we zijn nog nooit geweest zijn en daar gaan we nu verandering in brengen.

 

De foto’s zijn aanklikbaar voor een groter formaat.

We hebben zaterdagavond al de kaartjes online geboekt voor onszelf, voor de fietsen én de parkeerkaart, zodat we zondagochtend daar geen omkijken naar hebben.
We staan op tijd op en vertrekken om 7.45 uur richting Holwerd. Onderweg begint het te regenen. We zijn op tijd bij de parkeerplaats van de boot in Holwerd, we parkeren om 9.10 uur de auto en halen de fietsen eraf, rugzak mee en op weg naar de boot. We zijn de enige fietsers en mogen als eerste aan boord. Grappig hoor zo’n lege veerboot binnen fietsen. 
We gaan naar het restaurant en kiezen een mooie plek aan het raam en met een kop koffie erbij is de tijd zo om. Om half tien vertrok de boot en drie kwartier later meren we aan in de haven van Nes op Ameland. 
Maar, als eerste aan boord, betekent ook als laatste er weer af, we moeten namelijk wachten tot de auto’s om ons heen vertrokken zijn. Als we fietsend de boot weer af gaan is het droog en niet veel later lijkt de zon door te breken, heerlijk. 

We gaan onze eerste cache doen op Ameland en fietsen dan door naar het Nesserbos om daar een multi te doen. Deze wandeling houdt ons lang bezig, we lopen een stuk langs het strand, waar het een stuk drukker is dan op het strand vorige week in Zeeland. Uiteindelijk vinden we tegen 14 uur de cache en gaan we terug naar de fiets. We hebben er dan ook al 8 km gelopen.

 

         

          

          

Al fietsen zijn we doorgereden tot voorbij Buren en tot waar de weg verder ging als fietspad, wij zijn vanaf hier teruggekeerd naar Buren. We moeten immers nog naar Hollum fietsen én tegen de wind in valt dat toch tegen.

Onderweg doen we nog twee caches en we nemen het fietspad door de duinen naar Hollum, wel het mooiste pad, maar vast niet het kortste. De zon is verdwenen en het begint alweer aardig kouder te worden. We zijn dan ook blij als we Hollum binnen rijden en we niet veel later ons hotel zien. We gaan inchecken en onze spullen wegbrengen. Daarna gaan we eten in het Mexicaanse restaurant dat we onderweg in Hollum gezien hebben. Als we binnenkomen zit er nog niemand, maar dat verandert snel. Het loopt behoorlijk vol zo op een zondagavond.
We eten er erg lekker en daarna gaan we terug naar het hotel, voor een bad en een bed, het was een lange dag.

Maandag 20 februari 2017
We zijn weer vroeg op en gaan en het regent nu behoorlijk buiten. Tegen half acht gaan we  naar beneden om te ontbijten, we zijn voorlopig de enigen. Na een heerlijk en uitgebreid ontbijt gaan we naar onze kamer om onze spullen weer in de rugzak te doen. Normaal gesproken zouden we tegen half negen vertrokken zijn, maar het regent nog steeds en we hebben niet veel zin om met deze regen op de fiets te stappen of aan de wandel te gaan. We blijven dus nog wat zitten lezen op de kamer. Rond half tien zou het droger worden en dus gaan we dan uitchecken.

Als we buiten komen miezert het nog ligt, maar we gaan toch maar op pad. Niet als eerste naar de vuurtoren, maar we gaan eerst historisch Hollum bekijken, een paar straatjes met oude huizen waar we ook een cache hoopten te vinden. De cache hebben we niet gevonden en we zijn daarna via de eendenvijver doorgereden naar de vuurtoren. We kunnen toch niet van het eiland gaan zonder de vuurtoren te hebben gezien?  

Het is inmiddels droog maar nog wel kil. We besluiten richting Nes te rijden en onderweg nog wat geocaches te doen. We doen wat traditionals die redelijk op de route liggen en gaan dan nog een multi doen. Een wandeling door een mooi stukje natuur, maar er is een waypoint weg dus we kunnen het niet afmaken en keren terug naar de fiets. We vervolgen het fietspad door de duinen en zijn blij dat we de wind in de rug hebben.
Als we langs de afslag naar de vogelhut komen besluiten we daar even heen te wandelen. We vinden er de cache en als we weggaan sluiten we er alle luiken en de deur die onze voorgangers open hebben laten staan. We wandelen nog naar een meetpunt op een paar honderd meter hier vandaan voor een geocache.
Dan terug naar de fiets en we rijden door naar de volgende afslag bij Ballum richting strand, we willen daar een earthcache doen. Bij een earthcache vindt men geen echte cache maar deze moet een unieke aardwetenschappelijke verschijning omvatten, met andere woorden je moet er iets van kunnen leren. 

De Zandhaak
Door toedoen van de getijdenstromen, de stand van de bodem in de Waddenzee en de vorm van de eilanden wordt aan de noordkant van het Waddeneiland Ameland continu zand afgezet. Ter hoogte van het dorp Ballum ontstaat een gigantische zandbank als gevolg van deze zandafzettingen, die enkele kilometers uit de kust parallel aan de kust aangroeit, bij vloed niet meer onder water komt te staan en uiteindelijk de kust bereikt. Op het strand ontstaan binnenmeren, waarbij het water nog maar ten dele bij eb kan worden afgevoerd en de poelen aan de zuidkant van de haak grotendeels brak en soms zelfs zoet worden.
Bij het ontstaan heeft de bank de vorm van een enorme overhellende haak, vandaar de naam ‘Zandhaak’.
Net voordat de zandhaak door de zandafzettingen de kust bereikt, zorgt het in- en uitstromende zeewater voor een enorme schade aan de duinen. Dit oostelijk gelegen natuurlijke kanaal dicht bij de duinen slibt echter dicht en in het midden van de zandhaak ontstaan nieuwe kanalen. Doordat het water slechts ten dele wordt afgevoerd en de poelen aan de zuidkant van de zandhaak brak worden, start er een bijzonder proces op het strand waar allerlei vegetatie begint te groeien. Deze worden normaal gesproken alleen achter de duinenrij gevonden en is duidelijk waarneembaar vanuit de lucht. Het gras groeit er op sommige plaatsen manshoog en het biedt in het voorjaar een uitstekend biotoop voor broedende vogels, zoals sternen en plevieren. 
De groei van deze vegetatie op het strand is een voor Nederland uniek natuurfenomeen. Het geheel is ook een cyclisch fenomeen waarbij de vegetatie op den duur weer verdwijnt door opdroging van de binnenmeren en -poelen. Ook de zandhaak wordt weer langzaam in zee opgenomen, en uiteindelijk krijgt het strand zijn normale proporties weer terug. Daarna begint het hele proces opnieuw.

          

Het blijkt inderdaad heel bijzonder te zijn en we lopen hier dan ook een heel stuk langs het strand, verwonderd over dit stuk natuur . Als we terugkomen rijden we door naar een cache bij de landingsbaan hier op het eiland. Er komt net een ambulance aanrijden en die lijkt te wachten op…. een helikopter. We zien hem niet veel later aan komen vliegen. Wij zijn inmiddels doorgefietst, verder richting Nes.
In Nes gaan we een hapje eten bij Pizza restaurant San Remo en daarna doen we nog een laatste cache hier op het eiland. Net als we die gevonden hebben voelen we een spetter… Het wordt tijd om naar de boot te fietsen. Helaas begint het snel harder te regenen en als we bij de haven zijn, zijn we ook al behoorlijk nat geregend. Dat wil zeggen onze broeken zijn nat, onze jassen zijn waterdicht gelukkig.
We wachten binnen tot de boot afmeert en mogen dan weer als eersten de boot op fietsen, zetten de fietsen weer op de aangewezen plek en gaan het restaurant in voor een kop koffie. 
Tijdens de overtocht drogen we weer een beetje op en als we in Holwerd aankomen is het droog. 
We hadden er nu met het neerzetten van de fietsen er rekening mee gehouden waar we ze plaatsten, zodat we niet hoefden te wachten tot alle auto’s van boord waren, maar we konden nu weer vooraan staan en als eersten van boord fietsen. We rijden naar de parkeerplaats waar we de fietsen weer opladen en dan nog een anderhalf uur naar huis.
Vandaag slechts een kilometer of 6 gelopen, maar wel 30 km gefietst.
Het waren twee heerlijke dagen op een mooi eiland.