2018 Spanje Andalusië februari

Woensdag 21 februari
We gaan 10 dagen naar Andalusië in Zuid-Spanje. We vertrekken met de trein naar Schiphol om daar met de vlucht van Ryanair om 19.35 uur  te vertrekken naar Malaga.
We hebben een auto gehuurd en we willen er 10 dagen rondtrekken, eerst naar Ardales waar we het Koningspad ofwel El Caminito del Rei willen gaan lopen, daarna globaal verder  via Antequera, Cordoba, Sevilla, Gibraltar en Ronda weer terug naar Malaga. Zo hebben we het nu in gedachten, voor de eerste vier nachten hebben we een hotel of appartement besproken en daarna zien we wel.

Wij vertrekken met de trein van 14.47 uur naar Schiphol, zo denken we er ruim op tijd te zijn en dat klopt. Keurig om 16.00 uur komen we aan op Schiphol en we hebben nu zeker nog alle tijd om weer eens rustig rond te kijken. We kijken vast hoe laat we in kunnen checken en gaan dan terug naar de aankomsthal om een kop koffie te drinken, wat later halen we een patatje en dan gaan we langzaam richting check-in.
We maken nog ons fruit op en drinken ons flesje water leeg, want anders moeten we hem straks inleveren.

Dan door naar de douane en het gewone ritueel, jas en vest uit, zakken legen, broekriem eruit, bergschoenen uit, door het poortje en dan hetzelfde ritueel in omgekeerde volgorde. Als we weer ‘aangekleed’ zijn lopen we verder en vullen ons flesje weer met water voor onderweg.

Onze vlucht zou om 19.25 uur vertrekken, maar pas om 19.15 konden we naar het vliegtuig lopen en een half uur later vertrokken we. Het slapen lukte niet erg goed door alle verkooppraatjes tijdens de vlucht, maar we kwamen mooi op tijd om 22.10 uur in Malaga aan, een kwartier eerder dan gepland en dat is altijd prettig. Als we onze tas van de band hebben gehaald lopen we snel naar buiten, het is hier 14 graden en het voelt als een zwoele avond.
We wilden eigenlijk het kleine stukje lopen naar ons hotel, maar om nu in het donker te gaan zoeken leek ons toch niet zo’n geweldig plan en we nemen toch maar een taxi naar het hotel Holiday Inn Express Airport Malaga waar we een kamer gereserveerd hebben. Net voor elf uur stappen we er binnen en we gaan direct door naar onze kamer, een keurige kamer met alles erop en eraan. Morgen kijken we wel verder.

Donderdag 22 februari
Vanmorgen, na een redelijk ontbijt in ons hotel hebben we de rugzak weer ingepakt en lopen we de kleine kilometer naar het autoverhuurbedrijf.  We hebben vanmorgen alles lekker rustig aan gedaan en komen op ons gemak om half tien aan bij de verhuurder waar we om 10 uur de auto op zouden halen, maar we worden direct geholpen en nog voor tien uur rijden we in een donkergrijze 4-deurs Seat Ibiza de terrein af.
We rijden eerst terug naar het hotel om onze tas op te halen die we daar nog even hadden laten staan. Daarna op zoek naar een supermarkt voor water en wat fruit en eten voor tussen de middag. We willen eigenlijk ook uit de drukte en besluiten eerst maar richting Ardales te rijden en onderweg te zien wat we tegenkomen.
We vinden een supermarkt maar die is gesloten en we lopen dan eerst naar een geocache die hier zou moeten liggen, maar die bleek niet te vinden. We hebben inmiddels onze spullen een beetje uitgepakt in de auto, Tomtom aangesloten en de opladers geïnstalleerd. de kaart van Andalusië erbij.
Bij Cártama slaan we af en dat blijkt een goede keus, direct aan het begin van de plaats treffen we een Aldi en daar halen we water, brood, beleg en boter, maar we hebben natuurlijk geen mes o.i.d. en dat verkopen ze hier ook niet. Dus onderweg nog weer een andere winkel in, ook niet.
We rijden verder via Estatción Cártama en vervolgen onze route via de A-7054  en bij  Pizarra kijken nog weer in een supermarkt en kopen we nog extra water, want dat gaat er al snel door. Er is ook een China bazar en daar kijken we even, ze verkopen er van alles zo ook messen, we kopen een soort van broodmes en wat plastic messen. 
Dan verder naar Álora, een erg mooie plaats met allemaal witte huizen gelegen tegen een helling met op de top een kasteel. We proberen daar naartoe te rijden, maar de smalle weggetjes worden steeds smaller en toen de een mogelijkheid zich voordeed zijn we gekeerd. We hebben slechte ervaring met dit soort dorpjes, voor je het weet rijd je je vast en sta je ineens voor een trap in plaats van een zijstraat.
We rijden door naar Ardales, we wilden dit doen via de A-7078, maar die afslag konden we niet vinden. Jammer, dan maar via de gewone weg naar Ardales. Vlak voor Ardales zien we een cache liggen en het lijkt ons ook wel een redelijke plek om even te lunchen. We rijden de weg een stukje verder en vinden een hoekje om de auto te parkeren. We lopen naar de cache en dan komt er een kudde geiten met de hoeder voorop de weg af. Het was een rustig plekje met mooi uitzicht op Ardales en we hebben er heerlijk van de rust en de zon kunnen genieten. Heerlijk weer in een shirtje in de zon.

We vervolgen onze route naar Caminito del Rei Ardales Entrade Norte, de noordingang van het Koningspad. We willen vast kijken waar we morgen moeten zijn en hoe ver het rijden is vanaf Ardales. Het is een prachtige omgeving en we parkeren de auto om er vast in alle rust wat rond te kijken. We zien de tunnel waar we morgen door moeten en lopen er nu even doorheen om te zien hoe het verder gaat. In de verte zien we dan het gebouwtje waar de ingang is, daar moeten we morgenochtend om half tien zijn. Dat betekent eerst 13 km rijden hierheen, auto parkeren en dan nog 1,5 km lopen naar de ingang, dus op tijd weg en brood en water mee. We kijken ook nog bij de stuwdam.

De Caminito del Rey (“Het Koningspad”)  is een zeer spectaculair wandelpad met een totale lengte van 7,7 km (waarvan 4,8 km ‘aanlooproute’)  in de Desfiladero de los Gaitanes-kloof, een uur boven Malaga. Nadat het pad sterk in verval was geraakt, had het lange tijd de bedenkelijke titel van ‘gevaarlijkste wandelpad van Europa’. Vijf mensen vonden, ondanks dat het pad in 1992 werd afgesloten, de dood. Dankzij een groot renovatieplan is de Caminito del Rey volledig hersteld en in 2015 weer heropend. 
Het pad is oorspronkelijk nooit bedoeld als toeristische attractie, maar rond 1901 aangelegd om het transport van goederen en personeel voor de bouw van energiecentrales tussen de Choro- en de Gaitanejo watervallen makkelijker te maken. In 1905, na een bouwtijd van 4 jaar, werd de route officieel geopend. (bron: oppad.nl ) 

We rijden terug naar Ardales en gaan inchecken bij Appartementos Ardales, in een klein straatje in het centrum van het plaatsje. We worden heel vriendelijk onthaald door Anna en krijgen een erg leuk en mooi schoon appartementje op de tweede verdieping (er is een lift) met twee mini balkons, maar wel met een zitje op het terras voor de deur en een stukje verder op deze verdieping is ook een klein buitenbad met jacuzzi en ligstoelen. Het is er nu toch nog net iets te fris voor, maar een mooi uitzicht op het dorp met de kasteelruïne heb je er wel.

We gaan wat eten in het dorp en wandelen er naar boven naar de ruïne en bij een kleine winkel kopen we nog wat extra’s voor het ontbijt en om morgen mee te nemen voor tijdens de wandeling.
Inmiddels is het donker en lopen we terug naar ons appartement. We drinken een kop zojuist gekochte oploskoffie. Vanavond niet te laat naar bed om morgen op tijd en uitgerust aan de spannende wandeling te kunnen beginnen.

Vrijdag 23 februari
Vandaag moeten we op tijd op omdat we tickets hebben gekocht voor de Caminito del Rei. We hebben tickets voor de toegang van 10 uur gekocht en we moeten  eerst nog 13 km rijden, er vanaf de parkeerplaats eerst nog een 1,5 km heen wandelen én we moeten er een half uur van te voren zijn. 
We ontbijten in ons appartement en smeren broodjes om mee te nemen omdat we geen idee hebben hoelang we erover zullen doen.
Het is goed koud geweest vannacht, we hebben ijs op de auto en het blijkt -1 te zijn. De verwachting voor vandaag is echter wel tegen de 18 graden dus het zijn laagjes kleding die we aangetrokken hebben.
Om 9.10 uur parkeren we de auto bij Caminito del Rei Ardales Entrada Norte en gaan we op pad, spannend vind ik het wel. We lopen de tunnel weer door en wandelen het pad verder tot aan de ticketcontrole. We moeten onze tickets laten scannen en een helm ophalen, tja.. helmplicht tijdens de gehele route. We krijgen nog even wat regels uitgelegd, niet roken, geen afval achterlaten en meer van dat soort zaken. Dan mogen we op pad, om 9.40 uur lopen we het hek door en kan de pret beginnen. Het is een mooie route met prachtige uitzichten, maar absoluut niet eng. Ik heb geen moment last gehad van hoogtevrees, maar enkel genoten. We hadden er natuurlijk ook super mooi weer bij vandaag, een strakblauwe lucht, prachtig weer.

     

     
We lopen de ‘bekende’ brug over en dan is het nog maar een klein stukje voordat we bij de uitgang zijn en we de laatste kilometers kunnen lopen tot aan de bushalte. Hier verbazen we ons over de vele gieren die we boven de berg aan de overkant zien vliegen, het zijn er wel vijftig! We proberen onderweg nog een geocache te vinden maar die lijkt verdwenen te zijn en we lopen door. Dan blijkt de bus er nog te staan en we zijn de laatsten die nog in kunnen stappen, vol! Na ruim een kwartier rijden komen we terug bij de parkeerplaats en is het 12.15 uur als we de auto instappen. Het was mooi en de moeite waard, maar echt niet eng en overal super veilig.

We rijden de weg verder naar Necrópolis de las Aguilillas,  maar bij de afslag aangekomen twijfelen we of we deze weg wel kunnen rijden. Het begin ziet er niet heel goed uit en we hebben geen idee hoe de weg verder gaat. We besluiten om de auto hier te parkeren en de 1,2 km te gaan lopen. Maar eerst gaan we brood eten, dat hebben we nog niet gedaan, daarna pakken we onze spullen weer bij elkaar, voldoende water mee en we gaan op pad.

Necropolis, gelegen tussen de valleien van Guadalteba en Turon, een miocene zandsteen klif dat boven de instelling ongeveer 500 meter boven zeeniveau stijgt, bevat prehistorische graven gedateerd tussen 2100 en 1900 voor Christus.  

Het blijkt allemaal toch wel wat verder te zijn dan we dachten, maar we komen boven en vinden 5 van de 8 mulicaches die hier liggen. Een lijkt verdwenen te zijn en een vinden we te gevaarlijk om te doen en een ander lukte niet door de taal waarschijnlijk. Het was een mooie wandeling met mooie uitzichten, we zagen er ook loopgraven uit de tijd van de burgeroorlog en als we terug zijn bij de auto, is het al kwart voor vijf.

We vinden het allemaal wel mooi geweest en we rijden terug naar ons appartement in Ardales, brengen onze spullen naar boven en gaan even later het dorp in om ergens wat te eten. Dat valt tegen, veel keukens zijn nog dicht of zaken zijn helemaal gesloten. Ook het winkeltje waar we gisteren boodschappen deden is nu dicht, maar gelukkig vinden we nog een ander klein(er) winkeltje waar nog brood en water te koop is. Uiteindelijk kunnen we terecht bij restaurant Falco die net open gaat en waar we vriendelijk worden geholpen en lekker hebben gegeten.
Tegen acht uur zijn we terug in ons appartement en nemen we nog een kop koffie e.d. De caches worden gelogd en dit verslag bijgewerkt en dat is het tijd om echt uit te rusten.

Zaterdag 24 februari
Vanmorgen zelf weer in ons appartementje ontbeten en de spullen weer ingepakt en uitgecheckt.
Eerst rijden we richting El Chorro, de zuidkant van de kloof, maar bekijken onderweg nog een geografische bezienswaardigheid waar ook een cache ligt.
Dan slaan we af naar Bobastro en bekijken daar ruïnes van Bobastro uit ongeveer het jaar 900 en vinden de cache. Dan rijden we verder naar Mirador, ons was verteld dat het erg mooi was, maar we hadden niet echt een idee wat het zou zijn. Het blijkt dat we op een doodlopende weg zitten en de mirador aan het eind is een uitzichtpunt. Een heel mooi uitzicht op El Chorro en er staat een picknicktafel in de zon. Laat het nu net lunchtijd zijn, dus we eten hier onze boterham en kijken bewonderen onder het eten de gieren die hier boven ons vliegen.
     
We zitten nu ongeveer op de plek waar we gisteren aan het eind van de wandeling zoveel gieren zagen. Een heerlijk plekje om in alle rust te eten. Daarna rijden we terug naar de doorgaande weg en niet veel later rijden we op de weg die we net van bovenaf gezien hebben en rijden door naar Alora waar we boodschappen doen.

Vanaf hier gaan we wat verder naar het noorden via de A343 via Valle de Abdalajis  richting Antequera, maar net daarvoor slaan we af naar Villanueva de la Conceptión. Via deze mooie weg en dat dorpje rijden we naar Nationaal Park Torcal de Antequera.
Het blijkt hier veel drukker te zijn dan we verwacht hadden. We rijden naar boven en door naar het bezoekerscentrum, daar parkeren we de auto en gaan er rondwandelen en de bijzondere rotsformaties bekijken. De bijzondere formaties doen ons denken aan Brice Canyon in Amerika, maar dan zijn ze niet rood en het is hier nu veel kouder. Nu we hier lopen begrijpen we waarom iedereen onderweg er zo warm aangekleed bij liep. Het is hier maar zes graden, er hangt bewolking boven de bergen en dat is ineens een stuk kouder.
Tegen vijf uur zijn we terug bij de auto en besluiten we om verder te rijden naar Antequera waar we een hotelkamer gereserveerd hebben.
Tomtom stuurt ons weer de kleine straatjes door van de stad wat wel erg mooi is maar niet handig. Ons hotel ligt aan de noordoost kant en bijna buiten de stad. We checken in bij een niet supervriendelijke dame en gaan naar onze kamer, die er wat klassiek maar schoon en goed uitziet, we hebben zelfs een balkon met een zitje.
We willen eten maar het restaurant van het hotel is nog niet open en we gaan naar restaurant Lozano, zo’n 1,5 km terug langs de weg waar we langs gekomen zijn. Een levendig restaurant waar we heel vriendelijk worden geholpen en heerlijk hebben gegeten. Na nog een kop koffie gaan we terug naar onze hotelkamer met de weinig sfeervolle verlichting.

Zondag 25 februari
Het ontbijt vanmorgen was beperkt, we mochten allebei 1 broodje uitzoeken van de kaart en kregen er een kop koffie met een glas verse jus bij, maar het smaakte wel heel goed.
Vanmorgen eerst regen en daardoor toch maar de Dolmen bezocht, wat we eigenlijk niet echt van plan waren. Dolmen zijn grafheuvels die wel wat lijken op hunebedden maar dan overdekt. We kijken eerst bij Dolmen El Romeral die het dicht bij ons hotel ligt en vinden hier de cache. Daarna rijden we door richting Antequera om de andere dolmen te bekijken.
Hier zijn twee dolmen Menga en Viera en twee behoorlijk grote parkeerplaatsen. We parkeren de auto en gaan naar de ‘receptie’, ook hier blijken we tickets te moeten halen hoewel de entree gratis is. We worden de weg gewezen naar de dolmen en als we er bijna zijn stapt er iemand in uniform naar ons toe, de ticketcontole! Nadat duidelijk is dat we geen Spaans spreken, wordt ons weer in het Spaans verteld waar we heen moeten! Bijzonder werkwijze!

     

Tegen 10 uur wordt het droog en willen toch even het oude centrum bekijken. We parkeren de auto en lopen de smalle straatjes door en vinden hier en daar een cache. Er blijkt bij de Informatie ook een cache binnen te liggen. We konden buiten niets vinden en als we binnen de mevrouw vragen of ze bekend is geocachen kijkt ze ons eerst vragend aan en dan ineens “ah, si”, ze haalt een kistje tevoorschijn en wij kunnen de cache loggen. Buiten is intussen de zon ook doorgebroken.
We lopen omhoog naar de oude vesting, de vesting zelf is niet te bezoeken, je kunt alleen kaartjes kopen om over de muren te lopen, maar al die trapjes op en af zag ik niet zo zitten en voor Herman hoefde het ook niet. We bekijken van alles en gaan rond de middag lekker lunchen.

Dan weer de stad uit en via de doorgaande weg naar Cordoba hebben we het al snel gezien, we nemen een andere, mooiere, route en gaan binnendoor via o.a. Villanueva de Algaidas, Cuevas de San Marcos, Rute en Lucena naar Cordoba.

Tot zo’n 40 km voor Cordoba zien we niets anders dan olijfbomen.
Bijzonder om te zien al die veelal oude olijfbomen, eens wat anders dan druiven. We vinden dit een mooiere route, heuveliger en meer te zien.

 

We overnachten in hotel Oasis net buiten het oude centrum. We betalen hier 51 euro incl. ontbijt en gratis parkeren.
We checken in en gaan lopend naar een restaurant dat heel goed zou zijn ,zo’n kilometer verderop, maar het blijkt, in tegenstelling tot wat op internet staat, gesloten te zijn.
We lopen terug naar ons hotel en willen dan daar gaan eten, maar dat restaurant gaat pas om 20.30 uur open.
Dan terug naar een restaurantje vlakbij waar we net langs gelopen zijn en gaan daar wat eten. We begrijpen niet veel van wat op de kaart staat, maar buiten hangen foto’s van de gerechten aan de muur met de naam eronder. We nemen de menukaart mee naar buiten en kiezen wat we hebben wllen. Dan komt er een groep jonge Aziaten binnen en ook die komen niet uit de kaart en het personeel spreekt geen Engels. De man doet zijn best met Google translate, maar ik wijs de jongeren de foto’s buiten en ze gaan allemaal daar kijken wat ze willen eten. We hebben we goed gegeten en wandelen daarna terug naar ons hotel.
De caches loggen, douchen en slapen.
het is vandaag toch nog 18 graden geworden, dat hadden we vanmorgen niet verwacht.

Maandag 26 februari
We gaan vandaag Cordoba bezoeken, maar aangezien we nog geen verdere plannen hebben besluiten we om hier nog een nacht te blijven zodat we alle tijd hebben.
Dat is geen probleem alleen is onze kamer gereserveerd en we moeten verkassen naar een andere kamer, twee deuren verder. Prima!
Daarna op pad, we laten de jassen in het hotel, en trekken alleen een vest aan aangezien het warm lijkt te worden vandaag.

     

De Avenue de Cadiz lopen we af en bij de Plaza de Andalucia met de grote fontein slaan we af naar de brug de ‘Puente de San Rafael’,  hier hebben we al een mooi uitzicht op de Mezquita-catedral en de oude Romeinse brug (Puente Romano).
We lopen als eerste naar de Mezquita en bekijken het gebouw en de tuin en gaan tickets kopen. De entree is 10 euro en dat is het zeker waard. We hadden een erg lange rij verwacht bij de ticketverkoop, maar dat valt alles mee. We kunnen aan de overzijde van de tuin naar binnen en lopen daar meteen de ruimte binnen wat de voormalige moskee is met de 850 zuilen. Het is er werkelijk prachtig. We hebben veel mooie kathedralen e.d. gezien in o.a. Rome en Sint Petersburg en de Blauwe Moskee in Caïro, maar deze hoort zeker in dat rijtje thuis. Wat een bijzonder bouwwerk, we hebben er onze ogen uitgekeken!

 De Mezquita staat in het centrum van Córdoba. Bovenop de fundamenten van een Romeinse tempel en de Visigotische basiliek van Sint-Vincent is de grootste en oudste moskee van Europa gebouwd.
De moskee had een capaciteit om twintigduizend mensen te herbergen en was na de moskee van Mekka de grootste moskee.
Het historische centrum van de stad met deze moskee-kathedraal staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.
Misschien is het “zuilenbos” wel het indrukwekkendste aspect van de Mezquita. En oorspronkelijk, toen er nog zo’n 1200 zuilen in de gebedsruimte stonden, moet dat nog veel indrukwekkender zijn geweest.
Na de Reconquista bleef de moskee ongeschonden, totdat Karel V in 1523 toestemming gaf aan de bisschop van Córdoba om het geheel om te bouwen tot een kathedraal. Architect Hermán Ruiz ontwierp daarop in het hart van de moskee een kathedraal, waarvoor ongeveer 400 zuilen werden verwijderd.

We lopen daarna de tuin weer in en willen eigenlijk nog wel de klokkentoren bezoeken, maar daar zijn maar een beperkt aantal tickets voor beschikbaar en we willen niet zo lang wachten tot we erin zouden kunnen dus we gaan verder.
We lopen de Joodse wijk in met de vele mooie smalle straatjes. Enkele straatjes zijn zo smal dat je er bijna niet met de auto door kunt en toch wordt dat wel gedaan.
Rond een uur of één krijgen we trek en lopen we een leuk restaurantje binnen. We eten er heel lekker en gaan daarna weer op pad. Het zijn leuke straatjes met veel leuke doorkijkjes naar mooie binnenplaatsjes en veel leuke kleine kleurige winkeltjes.

           

We doen er nog wat caches en willen dan het Alcázar de los Reyes Cristianos gaan bekijken. Als we eraan komen blijkt deze gesloten te zijn op maandag, dat is pech. We gaan dan op een nabijgelegen terras zitten om wat uit te rusten. Heerlijk in de zon, het is inmiddels 21 graden.
Daarna lopen we nog de straatjes in om nog enkele caches te zoeken en om de Baños de Alcázar Califales te bezoeken, in deze Arabische baden uit de 10^e eeuw is tegenwoordig een museum gevestigd over de geschiedenis van de baden. Helaas hebben we die niet meer kunnen vinden.  
We zijn inmiddels ook erg moe en we lopen via de straatjes in dit deel terug naar de brug die wij over moeten.
Herman heeft gehoord dat het tegen de avond zou gaan regenen en dan willen we wel terug zijn in ons hotel. Net als we terug zijn bij ons hotel begint het harder te waaien, en tien minuten later regent het al. Wat een geluk.
Het was wederom een topdag.

Dinsdag 27 februari
Het heeft vannacht flink geregend, vanmorgen is het weer droog en schijnt de zon, maar we trekken voor de zekerheid toch maar een jas aan.
Gisteren was Alcázar de los Reyes Cristianos gesloten en we gaan vanmorgen daar eerst nog heen om dat te bekijken. We checken uit, maar laten de auto bij het hotel staan, anders moeten we daar weer een parkeergarage voor zoeken. We wandelen de brug weer over en kopen een ticket voor Alcázar. De tuinen zijn het meest indrukwekkend van het geheel.

     

     
Alcazar de los Reyes Cristianos, is een vesting uit de 14^e eeuw, tot 1821 zetelde hier ook de Spaanse inquisitie. Er zijn mooie  mozaïeken uit de glorietijden van Cordoba in de Romeinse tijd Er zijn nog baden in Arabische structuur. De patio geeft toegang tot de Moorse tuinen en waterbekkens.

Daarna lopen we terug naar ons hotel en stappen in de auto om richting Sevilla te rijden. We rijden eerst de A4 naar Ecija, maar hebben geen zin om hier de stad te bezoeken. We zien de klokkentorens en vinden het zo wel mooi.
We rijden verder maar slaan af naar Fuentes de Andaluciá om daar een cache te doen en rijden vervolgens de weg verder naar Marchena en dan de A380 naar Carmona.

In Carmona bekijken we het oude centrum en vinden er twee caches. Dan wordt het tijd om verder richting Sevilla te gaan en we moeten daar nog een hotel vinden.
We zoeken via internet een hotel met parkeerplaats, de hotels in het oude centrum lijken wel leuk, maar waar laat je dan de auto?
Aangekomen in Sevilla (in de spits) rijden we naar ons hotel en checken in, Hotel Riberia de Triana, is een luxe hotel en we zitten precies bij de brug in de wijk Triana op 10 minuten lopen van het oude centrum (de volgende brug). We hebben er een mooie kamer maar eten doen we daar niet. We wandelen de wijk in en vinden een klein restaurantje waar we heerlijk hebben gegeten. Dan nog ergens anders op een terrasje een kop koffie gedronken en weer terug gewandeld naar ons hotel.

Woensdag 28 februari
Als we wakker worden regent het en dat zal het nog lang blijven doen. Het is vandaag ook wel enkele momenten droog geweest, maar we hebben ook 2 wolkbreuken over ons heen gehad.
We lopen de brug ‘Puente de Tirana’ over en lopen het oude centrum in. Het is nog redelijk rustig overal. We komen langs de mooie kerk ‘Iglesia de la Magdalena’, maar die is nog gesloten dus lopen we verder richting de kathedraal. We vinden eerst de cache die achter de kathedraal ligt en vervolgens gaan we ergens koffie drinken. Daarna lopen we om de kathedraal heen en zien we een rij staan. Volgens het opschrift gaat de kathedraal om 10.30 uur open, maar het is nu al 10.40 en het lijkt er nog niet op. Volgens een Nederlander die vooraan de rij staat zou hij vandaag pas om 11.00 uur opengaan, maar om nu nog 20 minuten in de regen te gaan staan wachten hebben we niet veel zin aan en we lopen door naar het ‘Real Alcazar’. Gelukkig is hier de rij niet zo lang en staan we snel binnen en droog. We kopen een ticket, maar hebben de pech dat de tuinen vandaag gesloten zijn in verband met de harde wind en de regen er zouden al bomen om gegaan zijn. We mogen alleen het paleis bezoeken, het paleis is ook erg mooi en Alcazar Sevilla is dan ook niet te vergelijken met Alcazar Cordoba. Dit zijn echt twee verschillende paleizen.
Nadat we Alcazar bezocht hebben gaan we kijken hoe druk het bij de kathedraal is, maar daar blijkt nu een immense rij te staan en we hebben geen zin om daar in de regen bij aan te sluiten. We gaan verder door de smalle straatjes van de wijk Santa Cruz en het is er erg mooi. We proberen nog een cache te vinden, maar het regende al heel hard maar het lijkt nu wel een heuse wolkbreuk. We lopen snel verder en duiken een tapas bar in om te schuilen en iets te eten en te drinken het is tenslotte al lunchtijd. Als we lekker gegeten hebben en onze broeken weer wat droger zijn en de jassen wat uitgelekt, gaan we weer naar buiten. Het is inmiddels bijna droog We lopen weer richting Kathedraal en gaan kijken hoe druk het er nu is. Er staat zowaar bijna geen rij en 5 minuten later lopen we al naar binnen. Je komt door een soort klein tunneltje en dan sta je ineens in de kathedraal, wat een gigantische ruimte!
Het is een geweldig mooie kathedraal, maar wat weer een overdaad aan pracht en praal in al die verschillende ruimtes.
Als we denken alles gezien te hebben gaan we de toren, de Giralda, beklimmen. Het zijn gelukkig niet allemaal trappen, maar je loopt schuin omhoog en zo ± 32 keer in het rond en dan als laatste een trap van 17 treden om buiten te komen voor een prachtig uitzicht over de stad. Het was de wandeling naar boven wel waard! 
Daarna dwalen we verder door de straatjes en drinken nog ergens een kop koffie om vervolgens terug te lopen via de Torre del Oro, het theater en de arena terug te lopen naar de brug en naar ons hotel.
We nemen even rust en gaan dan de straatjes achter het hotel door en lopen naar het restaurant waar we gisteren ook gegeten hebben. Maar onderweg komen we nog langs een kerk waar we gisteren mensen in en uit zagen gaan en als hij geopend is, willen we daar nog even binnen kijken. We kunnen Iglesia de Nuestra Señora de la O binnen en dit is weer een verrassing. Wat een bijzondere kerk met een gouden ‘baar’ (Paso).Was het niet geweest dat die deuren/gordijnen van de kerk ons opgevallen waren anders was ons die kerk helemaal niet opgevallen zo in de straat.
Ook vanavond hebben we er weer heerlijk gegeten voor weinig geld. We nemen nog een kop koffie na en wandelen daarna de straat nog een eind verder om daarna weer naar ons hotel terug te keren.
We hebben veel gezien vandaag en ondanks de regen hebben we toch een leuke dag gehad in het mooie Sevilla.

Donderdag 1 maart
Vanmorgen gaan we eerst kijken bij Italica. Het is nog steeds regenachtig met soms een stortbui. We parkeren de auto tegenover de ingang en lopen naar binnen. Helemaal verbaasd zijn we dat we niets hoeven te betalen als Europeaan, niet-Europeanen betalen € 1,50.
Het is nog vroeg, net half tien en lekker rustig,  de bussen komen waarschijnlijk pas vanaf 10 uur. Gisteren bij de informatie in Sevilla vertelde een mevrouw ons dat Italica pas om 10 uur open zou gaan.
We bekijken eerst het amfitheater en dat moet een mooi gebouw geweest zijn destijds, te zien aan wat er nu nog van over is.
We lopen dan door naar het deel achter het amfitheater waar men ook opgravingen heeft gedaan en waar nog restanten te bekijken zijn onder andere van mooie mozaiëkvloeren.
Als we teruglopen komt net de eerste bus binnen, wij hebben lekker rustig kunnen kijken.

Itálica is een oude Romeinse stad in Spanje, ongeveer tien kilometer ten noordwesten van Sevilla. Itálica lag deels op de plaats van de huidige stad Santiponce, maar strekte zich verder naar het noorden uit. Itálica werd gesticht door Scipio Africanus in 206 v.Chr. als eerste Romeinse stad op het Iberisch Schiereiland. Zij maakte een grote bloei door tijdens de keizertijd. De neergang zette zich al in de derde eeuw in, vermoedelijk doordat de rivier Guadalquivir zijn loop verlegde. Itálica is tegenwoordig een archeologische site, waarvan de opgravingen begonnen in 1781. Slechts een klein deel van de stad is opgegraven, waaronder het amfitheater, dat 25.000 toeschouwers kon bevatten, het theater en enkele voorname woonhuizen. Er zijn veel mozaïeken blootgelegd, waarvan een aantal nog in situ zijn.  (Bron Wikipedia)

     

Daarna rijden we terug naar Servilla om de weg te nemen naar Ronda.
Eerst gaan we nog een boodschap doen bij een grote Carrefour die we tegenkomen, weer heel wat anders dan die kleine spaanse supermercado’s (mini-supermarkt).

Dan laten we de grote stad achter ons en rijden via de A-376 , Utrera en Montellano naar Ronda. Tot net voorbij Montellano gaat de weg door een vrij vlak gebied en daar voorbij wordt het bergachtiger.

 
Voor Montellano stoppen we nog bij Castillo de Aguzaderas om er een cache te doen, maar het blijkt een leuke kasteelruïne te zijn waar we meteen een kijkje nemen. De cache hebben we ook gevonden. Het is nu even droog en we gaan hier dan maar gelijk brood eten, maar door de harde wind doen we dat toch maar in de auto.

We rijden verder naar Ronda, eerst rijden we het plaatsje door en vervolgens naar ons hotel, Hotel Andalucia, een eenvoudig maar goed en schoon hotel, dichtbij het station. We checken in en brengen de spullen naar onze kamer en gaan dan op pad naar het oude centrum, slechts een kilometer lopen. We hebben het even droog en zonnig, maar al snel komt het weer met bakken uit de lucht. We komen langs Plaza de Toros en willen een kijkje nemen bij het museo Taurino, het stierenvecht museum, maar die blijkt in verband met het ongebruikelijk slechte weer gesloten te zijn. Jammer alweer iets gesloten door de weersomstandigheden.

Door deze stad in Andalusië loopt de rivier de Guadalevin door de kloof El Tajo. De kloof scheidt twee stadsdelen van elkaar, Mercadillo (Markt) aan de ene kant en La Ciudad (de Oude Stad) aan de andere kant. Dankzij de brug Puente Nuevo met een breedte van 50 meter, kun je toch allebei de delen bezoeken.

We bekijken de mooie brug, de Puente Nuevo, en even later schuilen we in een halletje van een woonhuis, gelukkig hebben de meeste mensen hier de buitenste deur openstaan. Daarna wandelen we weer verder en komen bij een leuk kerkje, leuk pleintje met mooi uitzicht.
We lopen terug en zoeken op de terugweg een restaurantje omdat we trek beginnen te krijgen, gelukkig is hier al vroeg het een en ander geopend zodat we vandaag wat vroeger kunnen eten. Daarna terug naar ons hotel en net voor de volgende hoosbui zijn we binnen.

Vrijdag 2 maart
Vanochtend eerst weer een ontbijt in de cafetaria van het hotel, prima. Daarna de spullen van de kamer halen en weer door de regen naar de auto. We willen nog twee caches doen aan de andere kant van het dorp en rijden daar heen. Het valt niet mee om er te komen met al die smalle straatjes en ook nog  eenrichtingsverkeer. Als we er dan dichtbij zijn regent het zo hard dat na 100 meter lopen onze broekspijpen alweer doorweekt zijn. Door de vele regen komen zelfs de putdeksel omhoog en we moeten een pad omhoog tegen de waterstroom in. We houden het voor gezien en gaan terug naar de auto.
De andere cache gaan we ook aan voorbij. We rijden verder via weg A-369 naar het zuiden en vinden onderweg nog wel twee caches die dicht langs de weg liggen. Het is een mooie route met onderweg enkele uitzichtpunten, maar daar hebben we niets aan met dit weer. Het regent nog steeds hard en het waait hard.
Voorbij Gaucin gaan we verder via de A-405 richting Gibraltar. Net voor Gibraltar Airport moeten we door de douane en voor de eerst weer onze paspoorten laten zien. Dan rijden we dwars over het vliegveld Gibraltar in, mensen wat een drukte hier. Er is natuurlijk weinig ruimte voor alles en dat maakt ook dat het erg druk lijkt. We hebben geen idee waar we precies heen moeten en rijden maar door naar het uiterste puntje Europa Point en daar blijkt ook een cache te liggen. We kijken er rond en Herman moet de regenhoes van de rugzak, die er niet aan vastzit, opbergen omdat deze eraf waait.
Als we uitgekeken zijn gaan we lunchen bij Europa Point. Op de weg hierheen hebben we voor vanavond al brood gekocht.
We zoeken op een plattegrond op waar we heen moeten om bij de apenrots te komen en het blijkt dat we dan weer helemaal terug moeten. Dat wil zeggen dat we het rondje nog eens moeten maken en nu volgen we de juiste bordjes en komen langs de kabelbaan, die uiteraard buiten gebruik is onder deze weersomstandigheden. We wilden toch al met de auto naar boven dus dat maakt ons niet uit. Dan blijkt als we bijna boven zijn dat we niet verder mogen omdat het te gevaarlijk is met deze harde wind, We rijden een andere weg in en parkeren de auto. Lopend willen we nog een stukje verder, maar ook dat gaat niet lukken. Het waait zó hard, dat, als we een bocht omgaan, Herman zijn bril afwaait en we amper tegen de wind in kunnen komen en op de been kunnen blijven. Het is verstandiger om terug te gaan naar de auto.
We rijden verder en komen weer bij Europa Point uit, we hadden ook de andere kant op kunnen gaan door de smalle straatjes, maar dit is ook goed. Als we bijna aan het begin zijn blijkt de weg versperd te zijn door een stuk rots dat net naar beneden is gekomen en ook het een en ander meegenomen heeft op zijn pad. Wat een geluk dat we er nu niet reden!
Het betekent wel weer de hele weg terug en via het centrum terug naar het vliegveld en de douane. Het was leuk om hier een keer geweest te zijn, maar het stelt eigenlijk niet veel voor.
We vervolgen onze weg langs zee richting Fuengirola.
We overnachten deze laatste avond in: Los Amigos Beach Club By Diamond Resorts, Cala de Mijas, net voor Fuengirola. We hebben hier een appartement geboekt voor een nacht en het ziet er mooi uit. We hebben niet alleen een oven en magnetron in de keuken, maar zelfs een was- én afwasmachine.
We lopen nog een klein stukje en vinden nog een cache, maar het begint weer hard te regenen en we gaan terug naar ons appartement.
We zien op de televisie beelden van onder andere Córdoba, Sevilla en Ronda en hoe het weer daar huisgehouden heeft.

Zaterdag 3 maart
Vanmorgen ontbijten we rustig in ons appartement, het weer lijkt opgeknapt te zijn en de wind is gaan liggen.
We pakken onze spullen in voor de vlucht naar huis en gaan de auto leeghalen. Officieel moeten we de auto voor 10 uur inleveren, maar omdat we ’s middags pas vliegen mocht het ook wel wat later zijn als het maar voor 12 uur is. Dat geeft ons dus nog wat ruimte om onderweg nog wat te kijken en een cache te doen.
We rijden de kustweg naar het vliegveld van Malaga en komen o.a. door Fuengirola, Torremolinos en Benalmadena. De kustlijn is hier volgebouwd met hotels en appartementen en niet echt ons ding, zeker niet in de zomer. Onderweg komen we nog langs een rots met een earthcache en daar kijken we even wat er voor bijzonders aan deze rots te zien is.

     

Daarna rijden we door naar Autoverhuur Marbella vlakbij het vliegveld en leveren we de auto in. Dat gaat allemaal heel snel en even later zitten we al in het busje van het verhuurbedrijf dat ons voor de ingang van de vertrekhal afzet. Het is tegen de middag en we zijn er nu wel heel vroeg, maar om nu nog Malaga in te gaan hebben we ook geen zin meer in dus we verpozen een paar uur op het vliegveld. We drinken er een kop koffie, halen wat te eten en kijken naar al die verschillende mensen die er rondlopen. Wat ook bijzonder is om te zien is de bagage die veel mensen bij zich hebben, vooral véél bagage…
Om drie uur kunnen we onze tas inchecken en door de douane zodat we weer wat verder zijn en wat anders te zien hebben. 
Keurig op tijd zitten we bij de gate nog wat te lezen als blijkt dat ons toestel een half uur vertraging heeft. Als we eindelijk in het vliegtuig zitten moeten we nog een klein half uur wachten tot er ruimte is voor ons toestel om op te stijgen.
Heen vlogen we met Ryanair en nu op de terugweg met KLM en dat is toch wel een verademing, het personeel is een stuk vriendelijker. Herman had op de heenweg last van zijn rug doordat hij in een doorgezakte stoel zat, maar de stoelen in dit toestel zitten beduidend beter en de zitplaatsen lijken ook wat ruimer te zijn. We zijn amper een half uur in de lucht of we krijgen al wat te eten (pasta met spinazie) en te drinken aangeboden en nog een half uurtje later komt er koffie met een muffin. 
Dit keer geen tetterende reclameboodschappen en verkooppraatjes, maar alleen een praatje van de captain over het weer en de verwachte aankomsttijd.
Het is uiteindelijk kwart over acht als we landen op Schiphol. Dan nog even de tas ophalen en op naar de trein.
In verband met werkzaamheden reizen we niet over Lelystad, maar over Amersfoort en moeten we in ’t Harde overstappen op de bus naar Zwolle. Alles prima geregeld door de NS. In Zwolle halen we onze fietsen uit de stalling en dan op weg naar huis. 
Het waren mooie dagen in Andalusië en we hebben weer veel gezien en gedaan.