Vrijdag 17 maart 2017
Gisteren was het prachtig weer, maar toen waren wij helaas niet vrij. We hopen dat het vandaag, tijdens het lopen van Etappe 16 van Braamt naar Millingen aan de Rijn, ook droog blijft. Het is vanmorgen maar 8 graden en er staat een koude wind.
De foto’s zijn aanklikbaar voor een groter formaat.
Om 8.50 uur komen we aan in Millingen aan de Rijn en parkeren daar de fietsen vlakbij de kerk. Dan rijden we via Emmerich naar Braamt. Deze etappe gaat een stukje door Duitsland en we moeten de Rijn oversteken, dat houdt in dat we ook een stuk om moeten rijden om in Braamt te komen. Aangekomen in Braamt vinden we ook daar een goede parkeerplek, ditmaal voor de auto.
Om goed half tien vertrekken we uit Braamt richting de beboste heuvel die we in de verte al zien. We steken nog een weg over en lopen dan het Bergherbos in. De komende kilometers lopen we heuvel op, heuvel af door het bos tot we bij de geocache ‘Pieterpad 16’ komen. Deze cache, die bij een grote zwerfkei zou liggen, zou verdwenen zijn en als we daar aankomen liggen er, precies tegenover de steen, vier dames op de grond buikspieroefeningen te doen. Nou ja, de cache zou toch weg zijn dus we lopen maar door. Als we onderaan de heuvel zijn bemerken we dat we geen Pieterpad-markeringen meer tegenkomen en ook op een kruising staat niets meer aangegeven.
We pakken het boekje erbij en ontdekken dat we verkeerd gelopen zijn, dus maar weer terug en de heuvel weer op. Bovenaan de heuvel bij de steen hadden we af moeten slaan en nu we er weer zijn zien we het ook wel. Er staat een paaltje met markeringen naast de steen, maar we waren hier afgeleid door de sportieve dames en hebben dus niet goed opgelet.
De dames zijn nu in geen velden of wegen meer te bekennen dus we gaan toch even kijken of de cache er echt niet ligt. Even later heeft Herman dan toch de cache in handen, hij lag er toch gewoon ondanks dat verschillende mensen al gemeld hadden dat hij er niet meer lag. We noteren onze naam en volgen ons pad, maar nu in de juiste richting.
We volgen de Laakweg met het oude markeringspunt en verder door het bos naar de uitzichttoren waar Het Pieterpad de Boterweg kruist, ooit een belangrijke handelsweg tussen Beek en Emmerich.
Een stukje verder passeren we met een viaduct de snelweg en lopen we Duitsland in. We slaan af naar buurtschap Rietbroek en duiken daarna de bossen weer in richting Hoch Elten.
Onderweg komen we nog langs het blotevoetenpad. Je kunt hier op je blote voeten een route lopen van 3,5 km over verschillende bodemsoorten en door ijskoud water. Wij houden de schoenen toch maar aan en lopen door naar Hoch Elten om te kijken of we daar een kop koffie kunnen bemachtigen.
Helaas blijkt het pannenkoekenhuis in het winterseizoen alleen in het weekend geopend te zijn. De borden met opschriften als Café und Apfelstrudel staan er wel heel aanlokkelijk.
We lopen verder, de St. Vituskerk voorbij en kijken even bij het Brunnenhaus. Het Brunnenhaus herbergt de meer dan 1000 jaar oude Drususput, een 57 meter diepe waterput. De put heeft tot 1931 water geleverd aan de inwoners van Hoch Elten.
Buiten Hoch Elten lopen we via het spoortunneltje Nederland weer binnen. We lopen langs de weg en tussen de weilanden lopen door naar Spijk, ook daar is alles gesloten en is er geen koffie te verkrijgen.
Buiten Spijk lopen we via een, voor het Pieterpad en door de Steenfabriek van Spijk aangelegde en gesponsorde, trap de Spijksedijk op.
We lopen hier langs de weg en op enige afstand van de Rijn, maar wel met mooi uitzicht op de Rijn en haar scheepvaart. De Rijn is hier de grens tussen Duitsland en Nederland.
De Rijn biedt een mooi uitzicht aan de ene kant en een natuurgebiedje aan de kant van de weg, maar het lopen langs de weg is hier minder fijn. Bij tolkamer gaan we van de doorgaande weg af en lopen een stuk langs de rivier. We zien een supermarktboot die schepen bevoorraadt die langszij komen.
Door Tolkamer en Tuindorp heen verder met aan de ene zijde de rivier en aan de andere kant een recreatiegebied. Bij de steenfabriek loopt het pad nu anders en we moeten er omheen en langs camping De Bijland komen we op het fietspad dat naar de boot naar Millingen aan de Rijn leidt.
We weten dat we de boot van vier uur niet meer halen, maar dan moeten we de boot van vijf uur maar nemen. Dan willen we daar op de boot wachten en dan kunnen we daar misschien wel even zitten en wat drinken. Als we eindelijk bij de rivier aankomen is er helemaal niets, slechts een stenen bank en een bordje met de dienstregeling. De boot van vijf uur naar Millingen blijkt meteen ook de laatste te zijn en er gaat daarna geen boot meer terug! Hier hadden we dus geen rekening mee gehouden.
Een probleem! Wat nu te doen, als we naar Millingen gaan kunnen we nergens meer met een boot over en moeten we via de brug bij Emmerich terug fietsen. Het lijkt ons beter om niet over te gaan naar Millingen, maar terug te lopen naar de weg bij de camping te gaan en te proberen of we daar een taxi kunnen regelen.
Het restaurant van de camping is ook gesloten en we gaan voor het restaurant op een picknickset even zitten om te bellen naar een taxibedrijf. Als we eindelijk contact hebben blijkt er voorlopig geen taxi beschikbaar te zijn en misschien zelfs pas later op de avond.
Volgend probleem dus en wat nu? De bus is in deze uithoek ook niet echt een optie en lopend terug zie ik ook niet zo zitten…, liften dan misschien? Dan gaat de deur van het restaurant open en komt er een man naar buiten met de vraag wat er is en of hij iets voor ons kan betekenen. We leggen hem ons probleem voor en ziet in dat we in een wat lastig pakket zitten. De man stelt voor dat hij ons misschien wel naar Braamt kan brengen als we een kwartiertje kunnen wachten zodat hij eerst zijn eten op kan eten, we mogen wel even binnen wachten en of we misschien intussen een kopje koffie willen?
We zijn helemaal blij en dankbaar dat deze vriendelijke man ons zo belangeloos wil helpen. Als hij zijn eten op heeft, haalt hij de auto op en stappen we voor de deur in en worden we helemaal naar Braamt gebracht en stappen we naast onze eigen auto weer uit. Wat fijn dat er nog zulke behulpzame mensen zijn!
We stappen in onze eigen auto en rijden dan hetzelfde stuk als vanmorgen maar nu weer terug naar Millingen om daar onze fietsen weer op te halen en daarna kunnen we dan eindelijk naar huis. Onderweg, tijdens het lopen, hadden we het er al over gehad dat het verstandiger was geweest om de fietsen gewoon aan deze kant neer te zetten en helemaal niet met met boot over te gaan. De volgende keer hadden we dan gewoon aan de andere kant bij de boot weer kunnen starten.
Uiteindelijk zijn we om vijf voor acht in Zwolle en rijden we nog even door naar de sporthal waar onze dochter nu een volleybalwedstrijd speelt, we kunnen nog mooi een goed half uur naar de wedstrijd kijken en dan echt naar huis. Tegen negen uur zijn we dan weer thuis naar een enerverende dag. We hebben de hele dag goed weer gehad, met een koude wind in het gezicht was het niet warm, maar bijna de hele middag zon én droog.
Vandaag 27 km gelopen. 
Lees verder bij etappe 17.
Geef een reactie